خوشبختی - دهیاری تخشی محله
هرچه بدان بسنده کردن توان ، بس بود همان . [نهج البلاغه]
خوشبختی مانند پروانه ای است که
اگر او را دنبال کنید از شما فرار می کند
ولی اگر آرام بنشینید روی سر شما خواهد نشست
